RAMAZAN PİDESİ

RAMAZAN PİDESİ

Ramazan pidesi, Orta Doğu veTürk mutfağında yer alan ve önemli bir yere sahip olan bir çeşit mayalı, yassı ekmektir. Ramazan pidesi Ermenistan'daki matnakaş ile benzerlik gösterir. Matnakaş üzerinde susam ve çörek otu bulunmaz. Türkiye'deki ramazan pidesin üstüne yumurta da sürülebilir.

 Ekmekçiliğin tarihi 8 bin yıl öncesine kadar dayansa bile pide kültürü Osmanlıda 1600 – 1700’lü yıllarda şekillenmeye başlar. Osmanlının en lezzetli mirası Ramazan pidesinin gelişimi, o dönemlerde de önemli bir merkez olan İstanbul’ da gerçekleşir. O yıllarda fırınlar, Ramazan ayına özel pide pişiricileri çalıştırır. Evliya Çelebi’ nin Seyahatname’ sinde bahsettiği İstanbul’un en iyi ekmek yapan ustaları, Kastamonu, Eflani, Safranbolu, Karabük ve Trabzon’dan özel olarak getirilir; çünkü en iyi ve en lezzetli pideyi, bu şehirlerdeki ustalar yapar. (Günümüzde en iyi ekmek pişiricilerinin bu bölgelerden çıktığına olan inanç sanırım bundan kaynaklanıyor.) Bu pidelerin meraklıları iftarı geç açma pahasına da olsa fırınların önünde uzun kuyruklar oluşturur, bereketli Ramazan sofralarına el yakan, taze pideler geç de olsa konuk olur ve dualarla iftar yapılır. Osmanlıda büyük konaklarda, saraylarda verilen iftar yemeklerinde sofranın olmazsa olmazıdır dumanı üstünde, sıcacık pide. Birleştirici sofralarda yenen en lezzetli lokmadır Ramazan pidesi.